Hep böyle oluyor.
Zamanıma sen dahil olduğunda, hep aynı hisle, aynı coşku ve aşkla tutunuyorum tellerine…
Hiç kızmıyorum, hiç unutmuyorum sesini, tenini, nefesini...
Ben, her zaman ki, bildiğin,
Hep yarıda bıraktığın gibiyim…
Boyuna, posuna, yerine, yurduna aldırmadan bencilce üzerine hayaller kuruyor bugün bu küçük sinek. Olmak istediği yerlere sürüklüyor hayalini.
Aslında, olmak istediğimiz demek isterdi…
Olabilirdi de... Olması muhtemeldi…
Sahip olmakla ait olmak denkleminin arka kapısında nöbet tutuyorum şu saatlerde.
Gerçeklerin içinde kaybolmaktan sıkılmış bir ben, hayallerin ortasında seninle kalmak için her şeyden vazgeçebilir.
Zor olsa da… Belki...
Ben; Saf zeytin kokulu soğuk bir sonbahar sabahında, kızarmış ekmeğin elinde yarattığı sıcaklık gibi...
Olmamışların ötesinden geldim...
.
0 yorum:
Yorum Gönder