Merak,
İnsanlığın zayıf noktası…
Çoğunlukla sonucu boka saran bir eylem aslen, fakat vazgeçilemeyecek tutkulu bir fahişe gibi devamlı istenen.
“Keşke” dedirtiyor bana, kahrolası merakım.
Sigarasını yakmış keyif yapıyor şimdi karşımda utanmadan, fikri firari sinsi tarafım.
İçimde cılız sesli küçük bir kız, kırmış fark etmeden bütün oyuncaklarını.
Pişmanım, keşke yapmasaydım diyor, hüngür hüngür ağlayan vicdanı…
Bu artık, keşkeler ile dolu kalıcı bir acı.
Ve yine keşke,
Her şey daha farklı olsaydı…
1 yorum:
"Merak", eroin gibi; sonunu bile bile üzerine gidersin. Başına gelecekleri göre göre peşinden koşarsın.
"Keşke", insanoğlunun nankör tarafı. Heyecan duyarsın, zevk alırsın, yaparsın, ya sonra..? Pişman mı oldun şimdi? Neden? Nefes nefeseydin elde etmek için takip ettiğinde. Ne oldu? Kedi mi nankör insan dururken?
"Gizem", gereksinim. Akla gelebilecek herşeyde... Bazı şeylerin üzeri tamamen kapalı kalmalı. Mümkün mü? Hayır! Meraklısın çünkü. Çünkü insansın.
Merak, gizemi yendi. Merak pişmanlığı çağırdı. Arkadaş oldular. Sana kalan ne? Yeni merakların getireceği yeni pişmanlıklardan başka..?
Merak kediyi öldürmedi, merak heyecanı, motivasyonu öldürdü. Merak, içindeki kıpırtıyı öldürdü.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Kötü mü? Hayır düzeltiyorum; her şey eskisi gibi olacak. Dedim ya eroin gibi diye... Yine titremeler gelecek, isteyeceksin, peşinden koşacaksın, elde edecek ve geçici bir süre rahatlama... Sonra? Aynı... Hayat o kadar da sürprizlerle dolu değil :)
Yorum Gönder